Przepis na bałkańską majówkę (cz.1. Chorwacja)

7 lat temu

by MM

Jaki jest przepis na idealną majówkę? Morze, góry, natura, a do tego odrobina rakii! 🙂 Jeśli dorzucimy do tego tak zacną ekipę jak Ola i Marek (autorzy bloga Bałkany według Rudej) wraz z przyjacielem Przemkiem, to wyjazd musi się udać! I chociaż nasza piątka poznała się jakiś tydzień przed majówką, to mam wrażenie, że zgraliśmy się idealnie.

Nowi znajomi okazali się nie tylko wspaniałymi kompanami wspólnych wojaży, ale i doskonałymi organizatorami. Nie ma chyba takiego pytania odnośnie Bałkanów, na które Ola nie znałaby odpowiedzi. Zajrzyjcie do niej koniecznie i przekonajcie się sami! A jeśli zastanawiacie się, jak najlepiej wykorzystać tydzień w tym pięknym regionie, to poczytajcie o naszej wyprawie.

W piątek po pracy, razem z Markiem i Przemkiem, ruszamy z Warszawy. Przejeżdżamy przez Słowację i chwilę po północy docieramy na Węgry. Tam też nocujemy. Przy rozkładaniu namiotu okazuje się, że brakuje nam… tropiku! Brawo my! 🙂 To była zdecydowanie rześka noc! Całe szczęście nie padało… Następnego dnia o świcie jedziemy dalej. Późnym popołudniem docieramy do Chorwacji. Słońce zachodzi, a widoki zapierają dech…

Robimy mały przystanek nad morzem, gdzie chłopaki sprawdzają temperaturę wody, a ja zwiedzam opuszczone ośrodki wczasowe. Puste domki i niszczejący hotel przypominają o dawnej świetności miejsca.

Po zmroku dojeżdżamy do Delty Neretwy, nieopodal miejscowości Opuzen, gdzie czekają już na nas Ola z Markiem.  Zatrzymujemy się w Campingu Rio, u przesympatycznej Beaty, która jest właścicielką zlokalizowanej tam polskiej bazy windsurfingowej Surfflow. Jeśli lubicie aktywny wypoczynek na łonie natury, koniecznie musicie do niej zajrzeć! Dopiero rano zdajemy sobie sprawę, w jak malowniczej okolicy jesteśmy. Wokół nas oliwny gaj, obok rzeka, a w tle górskie szczyty… Sielanka!

Ola z mężem i Przemkiem jadą na rowerową wycieczkę po okolicy, a my z Markiem idziemy na spacer do sąsiedniego Blace. Po drodze oprócz piaszczystych plaż i rozległych bagien, natrafiamy na wrak zatopionego statku. Patrząc na oblepiające go ze wszystkich stron małże, można wnioskować, że długo znajdował się pod wodą…

Samo Blace okazało się bardzo urokliwym i malowniczym miasteczkiem, ale to co urzekło nas najbardziej, to widoki z pobliskich wzgórz…

Po południu dołączamy do reszty i ruszamy nad Jeziora Bacińskie. Cisza, spokój i natura, a do tego winogronowe sady, przez które chwilami czułam się jak w słonecznej Toskanii.

To co w podróżach cenimy najbardziej, to czas spędzony z mieszkańcami danego regionu. Tym razem mieliśmy ku temu idealną okazję! Cały wieczór towarzyszyła nam Beata i jej chorwaccy znajomi. Zwiedziliśmy także wojenne bunkry, o których opowiedział nam Ivan. Spacer po podziemnych, zatopionych w ciemności korytarzach, zrobił na nas ogromne wrażenie!

Aż dziwne, że do tej pory nie zostały one w żaden sposób zagospodarowane. O takich miejscach nie czyta się w przewodnikach, dlatego tym bardziej cieszę się, że udało nam się tam trafić. To jednak nie koniec wrażeń. Z bunkrów udaliśmy się na szczyt wzgórza, w okolice wojennych baszt, aby uczestniczyć w corocznej ceremonii palenia ognisk.

Ta oryginalna tradycja o pogańskich korzeniach wygląda naprawdę zjawiskowo. Ogień zaczął płonąć, jak tylko zapadł zmrok i palił się ponad godzinę. Na sąsiednim wzgórzu oprócz ogniska było widać fajerwerki i race. Naprawdę wyjątkowy klimat.

Następnego dnia rano ruszyliśmy na trekking po pasmie górskim Biokovo, by po niespełna 4 godzinach intensywnego marszu dotrzeć na Šibenik (1314 m n.p.m.).

Widoki warte były wysiłku… Po intensywnym dniu zafundowaliśmy sobie odrobinę relaksu na plaży.

Wciąż jednak nie mieliśmy dosyć, dlatego na zachód słońca pojechaliśmy w miejsce ujścia Neretwy. Ładnie, prawda? 🙂

To był nasz ostatni wieczór na Chorwacji. Następnego dnia po śniadaniu ruszamy w stronę Bośni i Hercegowiny, odwiedzić kolejne niesamowite miejsca… Ale o tym w następnym wpisie…